18 Δεκ 2008

Η ιστορία και οι μύθοι της Λεβάντας

Η λεβάντα είναι ένα φυτό που το αγαπώ πάρα πολύ γι΄ αυτό και προσπάθησα να αποκομίσω στοιχεία από την ιστορία του, απο τους μύθους που ειπώθηκαν και για το πώς χρησιμοποιήθηκε τα αρχαία χρόνια. Όπως υποστηρίζει, ο Marcel Lavabre, όλα τα φυτά έχουν ένα είδος «μνήμης» δηλαδή θυμούνται πως χρησιμοποιήθηκαν τα παλιότερα χρόνια από τον άνθρωπο. Αυτή μνήμη ενδυναμώνετε κάθε φορά που τα χρησιμοποιούμε για τον ίδιο σκοπό.

Η Λεβάντα είναι ένα πανέμορφο, αρωματικό αλλά και ταπεινό περιέχει θεραπευτικές ιδιότητες που ωφελούν τόσο το σωματικό επίπεδο όσο και το ψυχικό. Έχει απαλή, γλυκιά μοβ ενέργεια. Το όνομα της λεβάντας «lavender» προέρχεται από την λατινική λέξη lavāre που σημαίνει πλένω, καθαρίζω. Η λεβάντα κάνει για τα πάντα!

Η λεβάντα έχει τις «ρίζες» της, εδώ και 2500 χρόνια με αποτέλεσμα να έχει πλούσια ιστορικά γεγονότα, μύθους, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες… οπότε ας ξεκινήσουμε από την αρχή!

Συμβολίζει την ζωή και τον θάνατο και σύμβολο αφοσίωσης.
Είναι το λουλούδι των γενεθλίων για όσους γεννήθηκαν 9η Ιανουαρίου και συμβολίζει τη σταθερότητα και τη σιωπή των λουλουδιών. Επίσης συμβολίζει την αγάπη, τον έρωτα, τη στοργή, την αγνότητα, την καθαρότητα, την προστασία, τη μακροζωία, την αναγνώριση, την επιμονή και την ειρήνη.

Λαϊκές παραδόσεις αναφέρουν πως αποκτήθηκε το άρωμα της λεβάντας. Λέγεται πως ο Αδάμ και η Εύα πήραν την λεβάντα από τον κήπο της Εδέμ. Εκείνη τη στιγμή η λεβάντα δεν είχε μυρωδιά. Μύθοι λένε πως περίμενε μέχρι την στιγμή που Παναγία άπλωνε τα φασκιά του βρέφους Ιησού πάνω σ’ ένα θάμνο λεβάντας. Από θαύμα, όταν τα μετακίνησε από τον θάμνο η λεβάντα πήρε ένα μεθυστικό άρωμα! Από τότε η Παρθένος Μαρία έπλενε τα φασκιά του Ιησού με νερό αρωματισμένο με λεβάντα.

Στην Μεσοποταμία, το σημερινό Ιράκ, λέγεται πως όταν ο πολιτισμός τους άρχισε να ξεκινάει, η λεβάντα ήταν τοπικό φυτό της περιοχής. Οι πρώτοι που την χρησιμοποίησαν ήταν οι Άραβες. Η λεβάντα εισήχθηκε στην Γαλλία μέσω των Ελληνικών νησιών περίπου το 600 π.Χ. Στην Αγγλία και στις ΗΠΑ πήγε τον 16ο και 17ο αιώνα.

Η λεβάντα μας παραπέμπει σε ένα «καλό πνεύμα» ή «νεραϊδένιο» βότανο, με αποτέλεσμα να είναι χρήσιμη στο να αποτρέπει το «κακό μάτι» και από την κακή – διαβολική ενέργεια! Οι Χριστιανοί πίστευαν πως αν γεμίσουν τις κλειδαρότρυπες με λεβάντα θα κρατήσουν έξω από το σπίτι τα φαντάσματα ή κάθε κακή ενέργεια.

Στην αρχαία Αίγυπτο χρησιμοποιούσαν την Λεβάντα για παραγωγή αρωμάτων και ελαίων και την καλλιεργούσαν στους ιερούς περιτοιχισμένους κήπους στις Θήβες. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν από τη λεβάντα ένα αρωματικό βάλσαμο, το οποίο το χρησιμοποιούσαν στο τελετουργικό της μουμιοποίησης. Τοποθετούσαν αγγεία με άρωμα λεβάντας μέσα στους τάφους. Κατά τις ανασκαφές του τάφου του Φαραώ Τουταγχαμών βρέθηκε τοποθετημένο ένα βάζο με άρωμα λεβάντας στο πλευρό του και ήταν ακόμα έντονο μετά από 3000 χρόνια!

Λέγεται πως η βασίλισσα Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσε αυτό το μαγευτικό άρωμα για να ξελογιάσει τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Αντώνιο. Ρωμαϊκές προλήψεις λένε πως το φίδι που δάγκωσε την Κλεοπάτρα είχε κάνει την φωλιά σ’ έναν θάμνο της λεβάντας. Μόνο κάποιοι που ήξεραν πώς να αποφύγουν το δηλητηριώδες τσίμπημα του φιδιού μάζευαν λεβάντα Αξίζει να σημειωθεί ότι το φίδι που δάγκωσε τη Κλεοπάτρα βρέθηκε κάτω από έναν θάμνο λεβάντας της.

Οι αρχαίοι Λίβυοι, οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τη χρησιμοποιούσαν για να αρωματίζουν το νερό των λουτρών τους. Από την αρχαιότητα την χρησιμοποιούσαν για την παρασκευή αρωματικών σαπουνιών και ηρεμιστικά βάλσαμα.

Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τα άνθη της στα σκαλίσματα του κρεβατιού για απομακρύνουν τους κοριούς, και χρησιμοποιούσαν το αιθέριο έλαιο στα μαλλιά τους για να απωθηθούν οι ψείρες.

Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν την Λεβάντα για ιατρικούς σκοπούς ενώ οι εταίρες χρησιμοποιούσαν το αιθέριο έλαιο για να αρωματίζουν την αναπνοή τους. Οι παρθένες κοπέλες που θυσιαζόταν στους θεούς ήταν στολισμένες με άνθη λεβάντας.

Για αιώνες, η λεβάντα, χρησιμοποιούταν σαν ένα στρωμένο χαλί από άνθη της στα κάστρα και στα νοσοκομεία για να αρωματίζει και να απολυμαίνει. Την βάζανε μαζί με ρούχα για άρωμα αλλά και για να διώχνει τον σκόρο και άλλα έντομα. Πολλές φορές έραβαν ανθισμένα κλαδάκια λεβάντας στα υφάσματα.

Ο Διοσκουρίδης ο Αναζαρβέας (1ος μ.Χ. αιώνας) αναφέρει τα εξής για το είδος Lavandula Stoechas: «… γεννάται εν τοις κατά Γαλάτιαν νήσοις αντίκρυ Μασσαλίας, καλούμενας Στοίχασιν, όθεν και την επωνυμίαν έσχηκεν». Επίσης αναφέρει ότι με τη λεβάντα έφτιαχναν ένα κρασί τον «στοιχαδίτης οίνος» και το «στοιχαδικό ξύδι» τα οποία τα χρησιμοποιούσε στην επιληψία αλλά και για την ψύξη των πλευρών και των νεύρων. Επίσης συνιστούσε τη λεβάντα για πόνους του θώρακα. Στην ανατολική ιατρική οι χαλαρωτικές ιδιότητες της λεβάντας ωφελούν στις φλεγμονές, σε σπασμούς και σε πόνους. Οι αντισηπτικές ιδιότητες του αιθέριου ελαίου το κάνουν κατάλληλο για πολλές λοιμώξεις.

Αναφορές για την Λεβάντα έχουμε και από τον δεύτερο σπουδαιότερο ιατρό της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη τον Κλαύδιο Γαληνό (Πέργαμος 129 μ.Χ. – Ρώμη 199 μ.Χ).

Οι μοναχοί τον Μεσαίωνα διέδωσαν τις ιδιότητες της και την καλλιεργούσαν στους κήπους.
Άλλες χρήσεις της λεβάντας για πολλούς αιώνες ήταν για τον πονοκέφαλο, υστερία, νευρική ταχυπαλμία, αρθριτικά, έλκος, πόνοι δοντιών, κολικοί και για κρυώματα. Μια γερμανίδα καλόγρια η οποία έζησε το 1098-1179 είχε βρει την εξής θεραπεία για τις ημικρανίες: «Αφέψημα λεβάντας σε βότκα, τζιν ή μπράντυ κάνει θαύματα!»

Η βασίλισσα Βικτόρια λάτρευε το άρωμα της λεβάντας και στα διαμερίσματά της κυριαρχούσε η γλυκιά χαλαρωτική μυρωδιά της. Η ίδια έλεγε ότι το προμηθευόταν από μια κυρία που έπαιρνε το αιθέριο έλαιο με απόσταξη και το χρησιμοποιούσε σε όλο το νοικοκυριό της σαν αρωματικό – απολυμαντικό.

Η αγία Χιλντεγκαρντ τη Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ( βενεδικτίνη μοναχή) τον 12ο αιώνά καλλιεργούσε λεβάντα στον κήπου της για την παρασκευή της κολόνιας.

Ο Ζαν Βαλνέ χρησιμοποιούσε τις αντισηπτικές και επουλωτικές ιδιότητες της οικογένειας Χειλιανθών, στην οποία ανήκει εκτός της λεβάντας, το φασκόμηλο, το θυμάρι, το δεντρολίβανο, η ρίγανη, η μέντα, ο δυόσμος και άλλα πολλά. Ο ίδιος ανακάλυψε πως το αιθέριο έλαιο της λεβάντας σκοτώνει τον βάκιλο της φυματίωσης σε αραίωση 0.2% και τον σταφυλόκοκκο σε 4.5% καθώς επίσης το βάκιλο του τύφου 4.5% και τον βάκιλο της διφθερίτιδας σε 5% και συνιστούσε να ψεκάζεται λεβάντα σε αραίωση 2% για απολύμανση θαλάμων ασθενών, κλινικών και χειρουργείων.

Στην λαϊκή ιατρική χρησιμοποιήθηκε η λεβάντα για τις πιασμένες αρθρώσεις και κατά της κόπωσης. Θεωρήθηκε αποτελεσματική στον πονοκέφαλο.

Στην Αγγλία χρησιμοποιήθηκε το αφέψημα της λεβάντας για τον πονόλαιμο, πονόδοντο και για την καρδιά.
Η βασίλισσα Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας έπινε τουλάχιστον 10 φλιτζάνια αφέψημα λεβάντας επειδή έπασχε από ημικρανίες και για να ηρεμεί τα ευέξαπτα νεύρα της και πλήρωνε πανάκριβα μια κολόνια με άρωμα λεβάντας και βιολέτας. Λέγεται ότι πλήρωσε πανάκριβα μια κολόνια λεβάντας και βιολέτας.
Στην Αγγλία και αλλού, οι ερωτευμένοι συχνά αντάλλασσαν άνθη λεβάντας ως σύμβολο αφοσίωσης. Ήταν έθιμο μα αρωματίζουν τα ρούχα γάμου με λεβάντα
Τον 19ο αιώνα κάθε κυρία είχε μαζί της ένα φιαλίδιο λεβάντας σε περίπτωση λιποθυμίας.
Ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα φυτά σε παρτέρια κατά την περίοδο Τύδορ όσο και κατά τους ελισαβετιανούς χρόνους.

Στην Ιρλανδία, τον 17ο αιώνα, το κάστρο Μόιρα απέκτησε μεγάλη φήμη επειδή οι κήποι του είχαν έκταση 4 στρέμματα και ήταν γεμάτοι από λεβάντα!
Ακόμα, χρησιμοποιήθηκε εναντίον της πανούκλας με θετικά αποτελέσματα.

Γύρω στο 1630 μια μεγάλη πανούκλα έπεσε στην Τουλούζη της Γαλλίας. Τέσσερις κλέφτες λεηλατούσαν την πόλη χωρίς να αρρωσταίνουν. Όταν τελικά τους πιάσανε, ο δικαστής αποφάσισε να αλλάξει την θανατική τους καταδίκη αν αποκάλυπταν το μυστικό των συστατικών του μυστηριώδους αφεψήματος το οποίο τους έδωσε ανοσία από την αρρώστια. Η φόρμουλα αυτή σήμερα είναι γνωστή ως «Το ξύδι των τεσσάρων κλεφτών» η οποία από αποτελείται ξύδι εμποτισμένο με θυμάρι, λεβάντα, δεντρολίβανο και φασκόμηλο. Εκατό χρόνια αργότερα η πανούκλα χτύπησε ξανά στην Μασσαλία. Τότε οι βοτανολόγοι πρόσθεσαν και ένα πέμπτο συστατικό το σκόρδο. Τον 19ο αιώνα ένας γάλλος αποστάκτης της φόρμουλας πούλησε αυτή τη φόρμουλα σε μοναχούς, ιερείς και γιατρούς. «Πιες στο με άδειο στομάχι το πρωί, τρίψε τους κροτάφους σου μ’ αυτό και βρες έξω στην ηρεμία και συνάντησε αρρώστους».

Οι αρωματοθεραπευτές στην πόλη Γκρας της Γαλλίας έφτιαχναν γάντια από δέρμα ζώου και τα αρωμάτιζαν με αιθέριο έλαιο λεβάντας, όταν ξέσπασε επιδημία δεν προσβλήθηκαν.

Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου πολέμου το αιθέριο έλαιο της λεβάντας χρησιμοποιήθηκε για την αντιμετώπιση χρόνιων δερματικών παθήσεων, αλλα και σαν αντισηπτικό των τραυμάτων.

Η λεβάντα αποτελούσε από παλιά απαραίτητο συστατικό σε πολλές κουζίνες σαν μυρωδικό. Οι άνθρωποι άπλωναν τα λουλούδια στο δάπεδο του σπιτιού τους για να διώχνουν τα έντομα. Κρεμούσαν στα δωμάτια βαμβακερά σακουλάκια με κουρελάκια βουτηγμένα στο αιθέριο έλαιο λεβάντας για να διώχνουν τις μύγες. Έριχναν απόσταγμα λεβάντας στα ξεσκονόπανα, ώστε τα έπιπλα να γυαλίζουν και να μοσχοβολούν.

Κατά τον 20ο αιώνα η λεβάντα έχασε την θέση της στον κόσμο της θεραπείας, αλλα συνέχισε να κρατά την ποιότητά της και τα συστατικά της σε αρώματα, στην χειροτεχνία, στα ποτ πουρί, και στα αρωματοθεραπευτικά εργοστάσια.

Κατά την δεκαετία του ’20 ο Ρενέ Γκατφοσέ, Γάλλος φαρμακοποιός, πειραματίσθηκε με τα αιθέρια έλαια και κατάλαβε το ισχυρό τους δυναμικό. Μια μέρα καθώς δούλευε στο εργαστήριό του, έκαψε κατά λάθος το χέρι του και ασυναίσθητα το βούτηξε σε ένα μπολ με αιθέριο έλαιο λεβάντας. Αργότερα παρατήρησε πως ο πόνος πέρασε αμέσως και δεν έμεινε κανένα σημάδι καψίματος. Αυτό τον οδήγησε σε πειράματα και έρευνες για τα αιθέρια έλαια και μ’ αυτόν τον τρόπο άνοιξε την πόρτα στην σύγχρονη αρωματοθεραπεία! Την έρευνα αυτή του Γκατφοσέ την συνέχισε ένας Γάλλος γιατρός ο Τζιν Βαλνέτ, ο οποίος χρησιμοποίησε αιθέρια έλαια όπως λεβάντας για να γιατρέψει πληγές και τραύματα των στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Α’ παγκόσμιου πολέμου.

Λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο φτιάχτηκε ένα τρίτο είδος λεβάντας, επειδή το άρωμα της λεβάντας είναι ένα από τα πιο αγαπημένα των ανθρώπων,. Η λεγόμενη Lavandin, διασταύρωση της άγριας λεβάντας των Γαλλικών βουνών και της Ισπανικής "Lavandula latifolia". Το είδος "Lavandin" είναι υβρίδιο και συνήθως καλλιεργείται το κλωνοποιημένο είδος "Lavandin Grosso". Το προσόν αυτό της λεβάντας είναι η πλούσια ανθοφορία της και η δυνατότητα μαζικής καλλιέργειας στις πεδιάδες. Εδώ είναι η παραγωγή βιομηχανοποιημένη, εκατοντάδες καλλιεργημένα στρέμματα που συνήθως φυτεύουν, ξεχορταριάζουν, λιπαίνουν και θερίζουν μηχανές. Όπως είναι φυσικό το αιθέριο έλαιο αυτής της μαζικής παραγωγής είναι δεύτερης ποιότητας και ακατάλληλο για θεραπευτική χρήση. Είναι χρήσιμο για οικιακή χρήση μια και είναι – παρ’ όλα αυτά – φυτικό προϊόν.

Στα ανατολικά της Μολδαβίας αναπτύσσονται νέες καλλιέργειες λεβάντας βιολογικής παραγωγής. Η Μολδαβία έχει εύφορο έδαφος, γνωστό ως «μαύρη γη», και η καλλιεργήσιμη έκταση δεν χρειάστηκε ποτέ να υποστεί επεξεργασία με συνθετικές ουσίες. Τα πρώτα φιντανάκια της ποικιλίας λαβαντούλα η στενόφυλλος φυτεύτηκαν το φθινόπωρο του 2000. Εν τω μεταξύ έχουν δημιουργηθεί περισσότερα από ένα εκατομμύριο θάμνοι λεβάντας σε επιφάνεια 150 καλλιεργήσιμων εκταρίων.

Εδώ και αιώνες, σε μεγάλο υψόμετρο της Άνω Προβηγκίας στο γαλλικό Νότο ανθίζουν διάφορες ποικιλίες λεβάντας, οι οποίες χρησιμοποιούνταν για φαρμακευτικούς και αρωματικούς σκοπούς. Ωστόσο, το βαθυγάλαζο θεραπευτικό φυτό καλλιεργείται στα χωράφια μόλις από το 1920 όταν η ζήτηση σημείωνε συνεχή αύξηση στο περίφημο για τα αρώματά του Grasse. Σήμερα, η Προβηγκία διαθέτει μεγάλες μονάδες παραγωγής για την εξαγωγή αιθέριων ελαίων. Η διαδικασία της προσεκτικής απόσταξης με υδρατμούς είναι η ίδια, είτε πρόκειται για αποστακτήρα, είτε για μικρή συσκευή alambic.











Η γνήσια λεβάντα ανακηρύχθηκε, θεραπευτικό φυτό για το έτος 2008 από τον Σύλλογο Εναλλακτικής Ιατρικής ‘Θεόφραστος’. Για την κριτική επιτροπή, ιδιαίτερα σημαντική ήταν η καταπραϋντική δράση της λεβάντας στο νευρικό σύστημα κατά περιόδους υπερδιέγερσης.

Βιβλιογραφία:
http://www.live-pedia.g
http://www.lifeinbalance.gr/
http://www.vita.gr
http://weleda-greece.com
http://www.greekherbsonline.com
http://www.pfaf.org
http://www.henriettesherbal.com/
http://plants.usda.gov
http://hortiplex.gardenweb.com/
Μαγικά Βότανα – Margaret Picton – Εκδόσεις Κοχλίας
Περιοδικό Natural Health Science – τευχος 2 – Λεβάντα- Σπύρος Ζουρνατζής

14 Νοε 2008

Πίλιγκ σώματος για ξηρά – κανονικά δέρματα με λεβάντα & βρώμη

1 κουταλιά της σούπας άνθη λεβάντας

2 κουταλιές της σούπας άσπρη ζάχαρη

1 κουταλάκι του γλυκού νιφάδες βρώμης

αμυγδαλέλαιο


Διαδικασία:

Βάζω όλα τα υλικά εκτός από το αμυγδαλέλαιο στο μπλέντερ μέχρι να γίνουν μια πολύ ψιλή σκόνη (αν θέλω στο τέλος περνάω το μίγμα από τουλπάνι). Όταν η σκόνη έχει ενωθεί καλά ρίχνουμε το αμυγδαλέλαιο μέχρι να γίνει μια ωραία πάστα που να μπορεί να κολλά στο δέρμα εύκολα.

Βάζουμε το πίλιγκ σε βαζάκι με ετικέτα και το χρησιμοποιούμε στο μπάνιο. Πριν χρησιμοποιήσουμε σαπούνι κάνουμε ένα μασάζ με το πίλιγκ για αρκετή ώρα περίπου 10 λεπτά και μετά συνεχίζουμε με το σαπούνι για να φύγει το λάδι.

Η επιδερμίδα θα γίνει πολύ απαλή! Γιατί η ζάχαρη είναι πολύ ενυδατική για το δέρμα μας. Η λεβάντα είναι αναζωογονητική και κατάλληλη για κανονικά ξηρά δέρματα. Η βρώμη είναι αντιγηραντική και συσφικτική.

11 Νοε 2008

Τι μπορούμε να φτιάξουμε με το ποτό κομπούχας

Ξύδι Κομπούχας

Φτιάχνουμε την κυρίως συνταγή της κομπούχας με την μόνη διαφορά ότι αφήνουμε την ζύμωση να συνεχιστεί από 3 εβδομάδες έως 1,5 μήνα (ανάλογα με τη ζέστη που κάνει). Μετά παίρνουμε ένα ωραιότατο ξύδι το οποίο μπορούμε να το αρωματίσουμε με διάφορα ξερά ή φρέσκα βότανα (όπως κανέλα, γαρίφαλο, κάρδαμο! Και άλλα) και να το βάζουμε στις σαλάτες μας! Είναι πολύ υγιεινό!

Κομπούχα με Βύσσινο (για 2 λίτρα τσάι)

1. Φτιάχνουμε την κυρίως συνταγή της κομπούχας με 6 κουταλάκια από μαύρο ή πράσινο τσάι ή και τα δυο.
2. Γεμίζουμε με βυσσινάδα το 1/6 ή περισσότερο το βάζο ζύμωσης και προσθέτουμε το τσάι κομπούχας μέχρι να γεμίσει το βάζο κατά 2/3 του.
3. Βάζουμε τη καλλιέργεια κομπούχας και 400 ml ποτού της προηγούμενης φοράς.
4. Βάζουμε το τουλπάνι πάνω στο βάζο και ένα λαστιχάκι και το αφήνουμε σε ζεστό σκοτεινό μέρος.
5. Θα παρατηρήσουμε ότι με την βυσσινάδα γίνεται πιο έντονη η ζύμωση.
6. Το ποτό κομπούχας με βύσσινο γίνεται λίγο πιο γρήγορα και παράγει πολύ αέριο.

2 Σεπ 2008

Σαπούνι με Γάλα καρύδας

Γεια σας! Σας ευχομαι καλό φθινόπωρο!


Γυρισα πίσω από τις υπέροχες διακοπές, ανανεωμένη με πολλές καινούριες ιδέες που θελω να μοιραστώ μαζί σας! Περιμένω τα σχόλια σας!


Καρύδα – cocos nucifera


Η καρύδα είναι ο καρπός του δέντρου κοκκοφοίνικα (cocos nucifera), οικογένεια Arecaceae. Ο κοκοφοίνικας μπορεί να φτάσει τα 30 μέτρα ύψος και ευδοκιμεί σε τροπικά παραθαλάσσια κλίματα. Κάθε φοίνικας «παράγει» περίπου 75 καρύδες.


Τα τρία «μάτια» της αντιπροσωπεύουν τα μάτια του θεού Shiva και ο κοκοφοίνικας είναι το Ιερό Δένδρο των Ινδών, που εκπληρώνει όλες τις επιθυμίες.

Η καρύδα περιέχει γλυκερίνη, βιταμίνη Ε, κορεσμένα και ακόρεστα λιπαρά, φυσικά καροτένια, λαουρικό οξύ το οποίο ενισχύει το ανοσοποιητικό.


Το λάδι καρύδας δημιουργείται από το λευκό μέρος του φρούτου, το οποίο χρησιμοποιείται στα προϊόντα περιποίησης της επιδερμίδας. Το παρθένο έλαιο καρύδας που μοιάζει με βούτυρο τον χειμώνα το γάλα καρύδας και η αποξηραμένη καρύδα χρησιμοποιούνται σε πολλες χορτοφαγικές ή ωμοφαγικές συνταγές. Αξίζει να δοκιμάσετε το πιάτο Βίγκαν Καρμπονάρα !


Το γάλα της καρύδας δεν είναι το νερό που περιέχει η καρύδα. Το γάλα μπορούμε να το φτιάξουμε μόνοι μας με βάση μια συνταγή ή να το αγοράσουμε σε κονσέρβα.

Το γάλα είναι χρήσιμο σε όλες τις φλεγμονές του πεπτικού συστήματος.


Το νερό της καρύδας είναι χρήσιμο στα νεφρά, επειδή έχει αντιφλεγμονώδη και διουρητική δράση.


Για εξωτερική χρήση η καρύδα είναι ιδανική για όλους τους τύπους δέρματος, ενυδατώνει και τρέφει την επιδερμίδα, προστατεύοντας το δέρμα από τη δημιουργία ελεύθερων ριζών. Είναι αντιμικροβιακό, αντιοξειδωτικό και χρησιμεύει στην αντιμετώπιση δερματικών παθήσεων, όπως ψωρίασης και εκζέματος, τα επιφανειακά εγκαύματα, στις μυκητιάσεις, την τριχόπτωση και την πιτυρίδα.



Συνταγή


Λάδια


Καστορέλαιο 145 γρ


Βούτυρο κακάο 89 γρ


Λάδι καρύδας 1133 γρ


Ελαιόλαδο 2271 γρ


Αλισίβα & γάλα


γάλα καρύδας 1320 γρ


NaOH (καθαρό) 520 γρ


Πρόσθετα


Βρώμη (σκόνη) 1,5 κούπα


Αμυγδαλέλαιο 60 γρ


αιθέριο έλαιο λεβάντα 40 γρ



Η διαδικασία της διάλυσης του NaOH στο γάλα καρύδας είναι διαφορετική γιατί δεν πρέπει το γάλα να βράσει ή να ξεπεράσει τους 37 βαθμούς Κελσίου. Το 1/3 της ποσότητας του γάλατος το κρατάμε σε υγρή μορφή και το υπόλοιπο γάλα το κάνουμε παγάκια. Πριν ξεκινήσουμε φροντίζουμε να έχουμε μεγάλη ποσότητα από παγάκια νερού και κρύο νερό.

Οπότε κρατάμε το 1/3 της ποσότητας του γάλατος σε υγρή μορφή (από το ψυγείο) και το βάζουμε στο μπολ. Το μπολ το βάζουμε σε μια λεκάνη με κρύο νερό και πάγο, προσέχοντας να μην ξεπεράσει η στάθμη του νερού – πάγου, την στάθμη του γάλατος, γιατί το μπολ μας θα επιπλέει. Ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα NaOH, ανακατεύουμε και όταν διαλυθεί προσθέτουμε λίγο πάγο γάλατος. Ξαναρίχνουμε πάλι μια μικρή ποσότητα NaOH και ανακατεύουμε και περιμένουμε λίγο να πέσει η θερμοκρασία του για να ρίξουμε αργότερα κι άλλο NaOH. Αν πάει να βράσει ή να ανεβεί η θερμοκρασία ρίχνουμε λίγο πάγο γάλατος. Αν το επίπεδο στάθμης του γάλατος- NaOH ξεπεράσει την στάθμη του νερού-πάγου, ρίχνουμε και άλλο πάγο στο νερό. Και έτσι συνεχίζουμε, προσέχοντας η θερμοκρασία να μην ξεπεράσει τους 37 και αφήνοντας το διάλυμα γάλα- NaOH να κρυώσει μέχρι να ρίξουμε την υπόλοιπη ποσότητα.


Αυτή η φωτογραφία δείχνει την τελική φάση που πρέπει να έχει το διάλυμα. Θα είναι πηχτό μην σας ανησυχεί αυτό, επει το NaOH αντιδρά με το λιπος του γάλατος και προσπαθεί να το κάνει σαπούνι, αλλα το λίπος δεν είναι αρκετό για να γίνει σαπούνι.


Συνεχίζουμε με την διαδικασία της κρύας μεθόδου, με τη μόνη διαφορά οτι τώρα θα αναμίξουμε τα 2 διαλύματα στους 37 βαθμούς Κελσίου. Ίσως χρειαστεί λίγο περισσότερο χτύπημα απο άλλες φορές με το μπλέντερ χειρός.


Πριν ξεκινήσουμε διαβάζουμε αυτό.

11 Ιουλ 2008

Διακοπές με Χάθα Γιόγκα στην Λέσβο


Γεια σας,
έχει ξεκινήσει ένα σεμινάριο Χάθα γιόγκα στην Ερεσό της Λέσβου με την αγαπημένη μου δασκάλα! Το σεμινάριο είναι απο τις 10 έως τις 30 Ιουλίου.
Όσοι θέλετε να κάνουμε μαζί γιόγκα μπορείτε να έρθετε! Σας περιμένουμε να περάσουμε όμορφες διακοπές κοντά στη θάλασσα μακριά απο τον θόρυβο της πόλης!
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στα παρακάτω τηλέφωνα.

Θάλασσα (Λένα)

στη διεύθυνση: Θεμιστοκλέους 78 - Πλ. Εξαρχείων

τηλ. 210 3300 335 - 6976 411920


Σας ευχομαι καλό καλοκαίρι!

6 Ιουλ 2008

Κομπούχα, ένα θαυματουργό ποτό απο την Άπω Ανατολή!

Η κομπούχα ή kombucha είναι ένα πεντανόστημο δυναμωτικό ποτό, το οποίο θεραπεύει πολλές αρρώστιες επειδή αποτοξινώνει τον οργανισμό και ενισχύει το ανοσοποιητικό.
Η κομπούχα δεν είναι ακριβώς ένας μύκητας και δεν ανήκει στην κατηγορία των μανιταριών. Κυρίως θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια συμβίωση βακτηριδίων και μαγιάς σε μια καλλιέργεια που αποτελείται απο κυτταρίνη, ενώ το θρεπτικό διάλυμα στο οποίο αναπτύσσεται είναι τσάι με ζάχαρη.
Οι παραδόσεις της Ανατολής λένε ότι προήλθε απο την θάλασσα. Η παλιότερη αναφορά χρονολογείται απο την εποχή της δυναστείας Τσιν της Κινέζικης αυτοκρατορίας, το 221 π.Χ. Την εποχή εκείνη η Κομπούχα ήταν γνωστή σαν «Θεϊκό Tsche»
Η κομπούχα είναι μια πολύ θρεπτική τροφή. Περιέχει Γλυκουρονικό οξύ, γαλακτικό οξύ, οξικό οξύ, ουσνικό οξύ, κιτρικό οξύ, οξαλικό οξύ, γλυκονικό οξύ, βουτυρικό οξύ, φιλικό οξύ, νουκλεϊκά οξέα, όπως RNA και το DNA, περιέχει όλη τη σειρά των βιταμινών Β και ιδιαίτερα B1, B2, B3, B6 και B12, βιταμίνη C.
Υλικά:
Μια υγιή καλλιέργεια κομπούχα
Τσαγιέρα
Βάζα
μπουκάλια
Νερό
Τσάι μαύρο, πράσινο
Ζάχαρη άσπρη
Τουλπάνι
Χωνί
σουρωτήρι
Λαστιχάκι για να στερεώσουμε το τουλπάνι στο βάζο
Συνταγή:
1 καλλιέργεια κομπούχα
2 λίτρα νερό
2 έως 4 κουταλάκια μαύρο ή πράσινο τσάι ή μίγμα των 2
1 κούπα άσπρη ζάχαρη* (όχι λιγότερη από 160 γρ)
λίγο ποτό από την προηγούμενη κομπούχα
Παρασκευή:
Βράζουμε το νερό, το αποσύρουμε από την φωτιά και προσθέτουμε την ζάχαρη μέχρι να λιώσει τελείως. Έπειτα προσθέτουμε τα τσάγια και το αφήνουμε να κρυώσει μέχρι να φτάσει σε θερμοκρασία δωματίου. Όταν κρυώσει το τσάι το σουρώνουμε σε καθαρά αποστειρωμένα βάζα προσθέτοντας την καλλιέργεια κομπούχα και το ποτό της προηγούμενης φοράς, Βάζουμε το τουλπάνι με το λαστιχάκι για να το προστατέψουμε από σκόνη και από σπόρια και άλλα.
Το αφήνουμε σε σκοτεινό, ζεστό μέρος χωρίς να το κουνάμε καθόλου μέχρι να γίνει. Θα χρειαστούν από 5 έως 10 μέρες ή και περισσότερο ανάλογα με την ζέστη που κάνει.
Μετά την δεύτερη ή τρίτη μέρα θα δούμε στην επιφάνεια υγρού να σχηματίζεται μια λεπτή μεμβράνη, σημαίνει ότι η ζύμωση προχωράει κανονικά. Μετά την τέταρτη ή πέμπτη μέρα μπορείτε να δοκιμάσετε για να δείτε αν έχει γίνει. Το ποτό θα πρέπει να μην είναι ούτε γλυκό ούτε ξινό. Αν είναι γλυκό, αφήστε το άλλη μια μέρα. Αν είναι ξινό σημαίνει ότι η διαδικασία συνεχίστηκε περισσότερο από όσο έπρεπε.
Όταν τελικά η γεύση του είναι ικανοποιητική, με καθαρά χέρια παίρνετε την καλλιέργεια κομπούχα και τον απόγονό της που σχηματίσθηκε και τα βάζετε σε ένα καθαρό βάζο με λίγο ποτό κομπούχα και βάζετε ένα τουλπάνι πάνω και το αφήνετε μέχρι να το χρησιμοποιήσετε σε επόμενο ποτό κομπούχας.
Το υπόλοιπο ποτό το σουρώνετε και το βάζετε σε μπουκάλι και στο ψυγείο, διατηρείται έως 3 μήνες. Αν μείνει εκτός ψυγείου θα γίνει ξύδι.
Οι καλλιέργειες της κομπούχας χρησιμοποιούνται 6-8 φορές, μετά αν θέλετε να τις πετάξετε, δεν πρέπει να τις πετάξετε στα σκουπίδια ή στον νεροχύτη αλλα σε χώμα.
Δοσολογία
Η συνιστώμενη δόση για ενήλικες είναι 1 ποτηράκι του κρασιού ημερησίως (150 ml). Αρχικά ξεκινάτε να πίνετε 1 με 2 κουταλάκια του γλυκού (πριν το πρωινό και μετά από γεύματα) και συνεχώς αυξάνετε την ποσότητα μέχρι να φτάσετε τη συνιστώμενη.
Δεν πίνουμε συνέχεια για πολύ καιρό γιατί μπορεί να μας πειράξει. Όλα αν γίνονται με μέτρο βοηθάνε πολύ, αλλα οι καταχρήσεις όχι.
Οι έγκυες και οι θυλάζουσες μητέρες είναι καλύτερα να μην πιουν κομπούχα γιατί θα επιβαρύνει την λειτουργία της πέψης .
*Ζάχαρη είναι απαραίτητη
Η ζάχαρη ειναι απαραίτητη για την λειτουργία του μεταβολισμού της κομπούχας, όπως το άζωτο και τα ιχνοστοιχεία που παίρνει από το τσάι. Η ζαχαρη διασπάται και μετατρέπετε σε οργανικά οξέα, βιταμίνες, ένζυμα και διοξείδιο του άνθρακα. Συμμετέχει και στην αναπαραγωγή της κομπούχας. Μετά την ολοκλήρωση της κομπούχας όλη η ποσότητα έχει μετατραπεί και ο οργανισμός μας δεν επιβαρύνετε από αυτήν.
Το είδος που χρησιμοποιούμε είναι η άσπρη ζάχαρη γιατί πειράματα που έχουν γίνει έχουν δείξει ότι με την άσπρη η κομπούχα έχει περισσότερα συστατικά και σε μεγαλύτερες τιμές. Με την μαύρη ζάχαρη ή το μέλι η κομπούχα είναι πιο φτωχιά, παράγει σκοτεινό ποτό, και δεν έχει τόσο ωραία γεύση. Και μετά από λίγο καιρό η κομπούχα μπορεί να χαλάσει γιατί η καινούρια καλλιέργεια που δημιουργείται δεν είναι καλή.
Βιβλιογραφία

26 Μαΐ 2008

Οδοντική σκόνη με Φασκόμηλο και γλυκάνισο!

Πρόσφατα έφτιαξα αυτή την οδοντική σκόνη και ομολογώ πως είναι ότι καλύτερο έχω φτιάξει για τη στοματική υγιεινή!

Δεν περιέχει αλάτι ή σόδα μαγειρική που καταστρέφουν το σμάλτο των δοντιών και έχουν άσχημη γεύση.

Είναι πανεύκολη για να τη φτιάξουμε γιατί περιέχει υλικά τα οποία βρίσκονται εύκολα στην φύση!

Συνταγή:

* 3 κουταλιές της σούπας φασκόμηλο (σκόνη)

* 6 κουταλιές της σούπας γλυκάνισο (σκόνη)

* 3 κουταλάκια του γλυκού στάχτη από ξύλα

* 2 κουταλάκια του γλυκού κανέλα (σκόνη)

Ανακατεύουμε όλα αυτά τα υλικά αφού πρώτα τα κάνουμε σκόνη στο μπλέντερ και μετά τα περάσουμε από ένα λεπτό τούλι για να πάρουμε μια πολύ λεπτή σκόνη. Αν αφήσουμε κομματάκια στην σκόνη υπάρχει περίπτωση αυτά να κολλάνε στα δόντια μας.

Βάζουμε την σκόνη σε μικρό μπουκαλάκι που έχει σταγονόμετρο. Ρίχνουμε όση ποσότητα θέλουμε στην οδοντόβουρτσα, πιέζοντας το μπουκαλάκι.

Είναι καταπληκτική καθαρίζει τέλεια τα δόντια και τα κάνει κάτασπρα!

Και τώρα πάμε να αναλύσουμε τα υλικά που χρησιμοποιούμε:

Η στάχτη είναι η σόδα που είναι ιδανική για τον καθαρισμό μεταξύ των ούλων και των δοντιών.

Το φασκόμηλο είναι φυσικό λευκαντικό δοντιών.

Ο γλυκάνισος έχει αντισηπτική, καθαριστική, παρασιτοκτόνα και αρωματική δράση.

Η κανέλα είναι καθαριστική, αντισηπτική και πολύ αρωματική.

21 Μαΐ 2008

Φασκόμηλο - Salvia officinalis


Το φασκόμηλο έχει τις εξής ιδιότητες:

είναι σπασμολυτικό, αποχρεμπτικό, αντιαιμορραγικό, αντιιδρωτικό, αντιμικροβιακό, αντικαταθλιπτικό, αυξάνει τις θηλυκές ορμόνες, επουλωτικό, για πρηξίματα, ασθένειες ουρήθρας, δυνάμωμα του νευρικού συστήματος και βελτίωση του μεταβολισμού, κανονίζει την σεξουαλική δραστηριότητα, εξαλείφει την τρεμούλα των χεριών, χρησιμοποιείται στην παράλυση, στην αδύναμη μνήμη, στην εμμηνόπαυση, στα υπερβολικά έμμηνα, στην πολυαρθρίτιδα, στην τριχόπτωση, στους καλόγηρους, σπυριά, χτυπήματα, τσιμπήματα εντόμων, πληγές, καψίματα, κρυοπαγήματα και άλλα!

Απαγορεύεται στις θυλάζουσες μητέρες ή έγκυες γυναίκες γιατί καταστέλλει την έκκριση γάλακτος και πικρίζει το γάλα.

Στις φωτογραφίες φαίνονται 5 διαφορετικές ποικιλίες του φασκόμηλου που έχω στον κήπο μου!

1 Φεβ 2008

Πορτοκαλιά - citrus aurantium

Το πορτοκάλι είναι ένα υπέροχο χειμερινό φρούτο το οποίο έχει ένα πολύ έντονο χρώμα το οποίο φτιάχνει την διάθεση, τονώνει και συντελεί στην ανάπτυξη και στην δημιουργικότητα! Άριστο αποτοξεινωτικό και συμβάλει στην διατήρηση του νεανικού δέρματος.
Τα τελευταία χρόνια έχει βρεθεί μετά από μια σειρά πειραμάτων ότι ο χυμός και η φλούδα των εσπεριδοειδών μας προφυλάσσουν από λοιμώδεις αρρώστιες, εμποδίζουν και επουλώνουν γρήγορα τις παρενέργειες από τις ακτινοβολίες των κακοηθών όγκων.
Οι δραστικές ουσίες του πορτοκαλιού είναι το αιθέριο έλαιο, φλαβονοειδή, αρωματικό εκχύλισμα, λεμονένιο, ναριγκίνη, αουραντιαμαρίνη, βιταμίνη C, A, B, P, οργανικά άλατα, ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο, μαγνήσιο, νάτριο, σίδηρο.
Τα πλεονεκτήματα του είναι παρόμοια με του λεμονιού αλλά είναι αρκετά πλούσιο σε βιταμίνη Β.
Κάνει καλό στον πονοκέφαλο, καταπραΰνει τα νεύρα, διώχνει την αϋπνία, είναι αντικαταθλιπτικό και αγχολυτικό κάνει καλό στα αρθριτικά, είναι αντιγριπικό λόγω της βιταμίνης C που περιέχει.

Vegan σαπούνι με πορτοκάλι για αποτοξίνωση και τόνωση

Το σαπούνι με πορτοκάλι είναι κατάλληλο για αποτοξίνωση και τόνωση του οργανισμού. Είναι υπέροχο στο μαλλί και στο δέρμα και είναι για κανονικά και προβληματικά δέρματα, γιατί το πορτοκάλι συμβάλει στην διατήρηση του νεανικού δέρματος. Συσφίγγει την χαλαρή επιδερμίδα, ευνοεί την εγκεφαλική λειτουργία και χαρίζει πνευματική διαύγεια.
Μην το φάτε λουστείτε!
Συνταγή

Λάδια
Καστορέλαιο 145 γρ
Βούτυρο κακάο 89 γρ
Λάδι καρύδας 1133 γρ
Πυρηνέλαιο 2271 γρ
Αλισίβα & χυμός
Χυμός πορτοκαλιού φρέσκος 1320 γρ
NaOH (καθαρό) 520 γρ
3 κουταλιές της σούπας αλάτι ψιλό
Πρόσθετα
Βρώμη (σκόνη) 1,5 κούπα
Ξύσμα πορτοκαλιού 800 γρ
Διαδικασία
Αρχικά ετοιμάζουμε το ξύσμα και τον χυμό των πορτοκαλιών που τέτοια εποχή είναι άφθονα στην αγορά! . Πρώτα παίρνουμε το ξύσμα και μετά τα στύβουμε (καλό είναι να μην χρησιμοποιήσουμε αποχυμωτή).
Τον χυμό τον βάζουμε στο ψυγείο να είναι λίγο κρύος. Και όταν θα τον αναμίξουμε με το NaOH, θα έχουμε έτοιμο κρύο νερό και πάγο σε μια λεκάνη. Το μπολ με τον χυμό θα το βυθίσουμε στη λεκάνη με το κρύο νερό και θα ρίχνουμε πολύ αργά το NaOH, ώστε να μην βράσει ο χυμός και χάσουμε πολύτιμα συστατικά του! Προσπαθούμε ο χυμός να μην ξεπεράσει τους 40 βαθμούς Κελσίου.
Μετά από την ανάμιξη της αλισίβας και του χυμού μπορούμε να προσθέσουμε το αλάτι, ανακατεύοντας πολύ προσεχτικά και για αρκετή ώρα ώστε να είμαστε σίγουροι ότι έχει τελείως διαλυθεί. Το αλάτι κάνει πιο σκληρό το σαπούνι.
Ακολουθούμε την διαδικασία της κρύας μεθόδου, για να φτιάξουμε το σαπούνι. Πριν ξεκινήσουμε διαβάζουμε αυτό.